دغدغه‌ها و یادداشت‌ها

پس ازحکم به  جواز اقناع اندیشه مخاطب، براساس منابع فقهی، معیارهایی به دست می آید ...

اقناع، فرایندی ارتباطی است که هدف اساسی آن، انتقال محتوا با تأثیر گذاری بر مخاطب است. بر اساس تعاریف، تبیین ها و شیوه های اقناعی موجود که برخاسته از دنیای غرب است و با اذعان برخی از اندیشمندان عرصه ارتباطات، تأثیرگذاری اقناعی دربسیاری ازموارد در وضعیتی تحمیلی و با فریب اقناعی حاصل می شود. فقه ارتباطات که  رشته ای نوظهور محسوب می شود، با پرسش های مهمی دراین زمینه روبه روست؛جوازیا عدم جوازاقناع مخاطب، اساسی ترین مسأله جهت بررسی فقهی است؛ طبق واژه های مرتبط و کاربردهای هم معنای اقناع در مسائل فقهی،می توان جواز اقناع مخاطب را استنباط نمود؛ دربررسی فقهی واژه های تبلیغ، دعوت، حکمت، جدال احسن ، و امربه معروف و نهی ازمنکر،آزادی اندیشه انسانی و عدم الزام فکری، قابل استخراج است که باتوجه به درهم تنیدگی این اصطلاحات با اقناع اندیشه مخاطب ، می توان بر اقناع اندیشه مُهر تأیید نهاد. پس ازحکم به  جواز اقناع اندیشه مخاطب، براساس منابع فقهی، معیارهایی به دست می آید ؛ آزادی اندیشه انسانی ،اولین معیاراقناع است که درتبیین ویژگی های انسانی مرتبط با موضوع  اقناع و ازتعامل علم و قدرت   حاصل می شود؛بر این اساس در فرایند اقناع باید آزادی اندیشه مخاطب حفظ گردد.دومین ضابطه،استخدام ابزارهای مشروع است و با توجه به مبانی فقه اسلامی ،هدف ، وسیله را توجیه نمی کند؛آیات و روایات برآن تاکید داشته، ابواب فقهی برآن تصریح می کنند.ملاک سوم ، جوازتکرار فرایند اقناع است که از تایید عبارات فقها برجوازتکرار امر به معروف و نهی از منکر، و دلالت آیات و روایات براستمرار هدایت استنباط می شود.واژگان کلیدی: اقناع، آزادی اندیشه، تبلیغ، ابزارهای مشروع، امربه معروف ، فقه ارتباطات.