برخی از تفاوت های اخلاق با آداب بیان می شود:
ادب در لغت یعنی تمرین دادن نفس بر خوبی ها، ادب یعنی اندازه هر چیزی را حفظ کردن. مقلا ادب زبان این است که ناسزا نگوییم.
خلق، سرشت باطنی است که باعث می شود بدون درنگ،کاری انجام شود، ولی ادب یعنی به زحمت افتادن در راه کسب فضایل. یعنی خود را مقید ساختن به آداب نیکو
ادب جنبه ظاهری رفتارهاست. اخلاق جنبه باطنی و درونی
ادب مربوط به افعال بدنی است، اخلاق مربوط به روح انسانی
مسائل اخلاقی در همه زمان ها و مکان ها ثابت اند مثل سخاوت و درستی و شجاعت، آداب در زمان ها و مکان های گوناگون تغییر می کنند. ادب سلام با دست دادن یا کلاه برداشتن، ادب مهمانی دادن مناطق گوناگون
اخلاقیات با وضعیت انسان ها فرق نمی کنند مثلا امانت داری برای همه یکسان است، ولی آداب به تناسب انسان ها فرق می کنند. مثلا ادب پدر یا ادب پسر، ادب کارفرما و کارگر، ادب راننده و مسافر
اگر آداب جامعه تغییر کند، جامعه دچار مشکل نمی شود؛ به جای سیزده بدر، چهارده بدر باشد!ولی نمی توان به جای خلق تواضع، خلق تکبر را قرار داد!
مسائل اخلاقی با عقل تحلیل می شوند، ولی آداب تابع ذوق و سلیقه اند.
شاید بتوان گفت، آداب همان رسوم و عرف و عادات و سنت های جامعه اند.
طبق موارد گذشته، آداب نسبی هستند؛ ممکن است مسئله در یک جامعه مثبت باشد، ولی در جایی دیگر، خیر.
اخلاق پایه ادب است و با اخلاق خوب می توان آداب را رعایت کرد، در عین حال با آداب خوب هم می توان اخلاقیات بد را عوض نمود.