دغدغه‌ها و یادداشت‌ها

امام علی علیه السلام درحکمت140(فیض الاسلام) به مسئله زبان و گفتار آدمی اشاره می‌کند، در عین حال مقصود حضرت، شخصیت پنهانی و تفکرات انسانی است که با بیان سخنان آشکار می‌شود.

امام می‌فرماید: آدمی در زیر زبان خویش پنهان است از این سخن مولا فهمیده می‌شود هر انسانی یک شخصیت درونی دارد که با تکلم و سخن‌گفتن، آن شخصیت درونی را آشکار می‌سازد و در معرض نظر دیگران قرار می‌دهد.آن شخصیت درونی او همان افکار، اعتقادات و خطورات ذهنی اوست که گاهی با قصد و توجه، آنها را بروز می‌دهد و گاهی بدون توجه و تنها از سرِ عادت، مسائلی که در باطن او گذشته است، در ظاهر بر ربان می‌آورد.

 هم چنین از آنجا که زبان، ابزار قلب است، نباید رها شود و باید در آن کنترل صورت گیرد؛ قطعاً زبان به عنوانی یکی از اعضای مهم وجود انسان هم  می‌تواند آدمی را به سمت صواب و ثواب به پیش ببرد و هم می‌تواند او را در دام گناهان مختلفی نظیر دشنام، غیبت، تهمت، دروغ، لغو و سایر گناهان اسیر نماید. پس زبان نیازمند کنترل است و اصولاً پیام حضرت از این که فرمود: انسان زیر زبان خویش نهفته شده، آن است که بر زبان خود مسلط شود و تقوای گفتار پبشه سازد.