همه اتفاق های زندگی ما ظاهرا ساده به نظر می رسند؛ اگر به سادگی از کنارشان بگذریم
اما اتفاق های زندگی مان تأمل بر انگیز خواهند شد؛ اگر تحلیل و تفسیرشان کنیم.
تفسیرهای ما می تواند عادی باشد یا پیچیده، مادی و زمینی باشد یا الهی و فرامادی.
بیان حادثه اول: چند روز پیش خاطرات ازکودکی تاکنون و به سرعت برایم مرور شد و از میان صدها دوست و رفیق قدیمی، یاد رفقایی افتادم که در میانه راه از دنیا رفته بودند
رفقایی که اسم می برم تا شاید هر کسی این مطلب را دید، برای شادی روحشان دعا کند.
- رفیق دوران دبستانم: مرحوم حسین براتی که در همان دوره دبستان از دنیا رفت.روحش شاد... .
- رفیق دوران تحصیلی راهنمایی: مرحوم داوود اسماعیلی که بعدها در خدمت مقدس سربازی ، درگذشتی شهادت گونه داشت. روحش شاد... .
- سن و سالی از ما گذشت و در اوایل تحصیل در حوزه بودم که رفیق و هم محلی دوران کودکی، معلم بسیجی مرحوم علی سالاری دار فانی را با بیماری وداع گفت. روحش شاد... .
- مدت ها بعد دوست حوزوی عزیزم جناب حجت الاسلام سید علی توکلی با یک تصادف از دنیا رفت و من ماه ها به او می اندیشیدم. روحش شاد... .
یکی از بهترین دوران تحصیلم، دوران تحصیل در موسسه تخصصی تبلیغ در مقطع کارشناسی بود که در کنار درس ،هر ده نفر در یک گروه کارورزی خطابی قرار داشتیم. در میان دوستان آن زمان یک نفرمان در بین همه بسیار خودجوش، فعال ، سرزنده و دائم التبسم و مستمر التوسل بود، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین علی اصغر امینی که به حق انسانی شریف و امام زمانی بود. نام امام زمان همیشه بر لبش بود.
او نیز در یک حادثه تلخ دنیای فانی را ترک گفت و به دیار باقی شتافت. روحش شاد... .
در این سفر به گذشته، درگذشتگان از اقوام نیز « همانند مرحوم پسر عمویم آقای حسن حاجی پور» مانند یک فیلم کوتاه از ذهنم عبور کردند و من آن روز عصر برای همگی شان دعا و فاتحه خواندم...
حادثه دوم: فردای همان روز از شهرستان بهم اطلاع دادند که عمویم از دنیا رفت و درگذشت...
خداوند او و پدرم و همه اموات را مهمان سفره امام حسین علیه السلام گرداند. روح همگی شان شاد .. .
1. کاش به خودمان بیاییم و توشه ای برچینیم.
2. شهادت، بهترین مدل رفتن از دنیاست.
...