یاد مرگ، تقوا ساز است

یاد مرگ، تقوا ساز است.

در حکمت 194مولای سخن، حضرت علی علیه السلام مردم را به تقوای الهی دعوت می‌کند و دو مورد مهم تقوا را بیان می‌نماید: یعنی تقوا در  گفتار که نمود بیرونی دارد و دیگری تقوای درونی که مربوط به هر آنچه است که در دل و قلب انسان‌ها می‌گذرد.

امام علی علیه السلام در فراز دوم حکمت، به شتاب گرفتن بر مرگ امر می‌کند. حضرت با سه عبارت که نشانگر سه حالت و موضع گیری انسان‌ها نسبت به مرگ است، این توجه جدی را به ما عنایت می‌کند که گریزی از مرگ نیست و ما انسان‌ها همانند شکاری برای مرگ هستیم که باید هر لحظه مهیای مواجهه با آن باشیم.

بازی در زمین شیطان

شیطان توسط لشکریانش جایگاه های متنوع و محدوده های گسترده ای را مقابل حریم ایمان داری، طراحی و عملیاتی نموده است. آدمیان هر چه هم باهوش و خودنگهدار باشند، اگر در زمین حریف سرسختی به نام ابلیس قرارگرفته باشند، گویا بر لبه تیغ یا بر لبه پرتگاه در حرکت اند و درصد موفقیت شان پایین است.
باصراحت بیشتری بیان می شود که ماهواره ها، غالب اینترنت،بعضی ورزش ها و هزاران موارد دیگر طراحی شیطانی و برای سرگرمی آدمی زادگان درجهت به فراموشی سپردن هدف خلقت و نرسیدن انسان ها به کمالشان است.
دلیل بر این ادعا آمار بالای پیامدهای منفی چنین برنامه هایی است.
از این رو هر چند هم بتوان با ابتکاراتی اهداف جبهه حق را در زمین باطل پیاده کرد، ولی فی المجموع بازی در زمین شیطان به نفع او و مایه شادی او خواهد بود.

ارزشیابی ایمان

ایمان آوردن به خداوند با خالقیتش، وحدانیتش، معبودیتش، و جمیع اسما و صفاتش، و ایمان آوردن به معاد و قیامتش، نبوت و امامتش و به عالم غیب و البته عدالتش لازمه اعتقادی و تقوا گزینی یک مسلمان است.
اما آنچه که مهم است حفظ ایمان، و بلکه مهم تر از آن رشد ایمان است.
اکنون پرسش آن است: چگونه می توانیم ایمان خودمان را محک بزنیم؟ به بیان امروزی راه حل ارزشیابی ایمان چیست؟
پاسخ آن را قرآن کریم ارائه نموده، و آن ضابطه مهم عمل صالح است: یعنی اگر می خواهیم ببینیم رشد ایمانمان چقدر بوده، درکنار باورها و اعتقادات قلبی مان باید ببینیم به چه اندازه نسبت به باورهایمان عمل و رفتار صحیح بروز داده ایم.

رابطه توکل با دعا

رابطه توکل با دعا

اعتماد کردن، سه گونه است: اعتماد به خدا، اعتماد به خود، اعتماد به دیگران.بدترین نوع اعتماد، اتکا به دیگران است و اعتماد به نفس هم اگر به معنای اتکال نکردن به دیگران باشد، ارزشمند است.توکل یعنی اعتماد کامل به خداوند متعال، بهترین و زیباترین نوع اعتماد است.
خالق هستی، قبل از اینکه ما را خلق کند، نعمت های بیشماری برای ما در نظر گرفته. در واقع قبل از آنکه ما درخواستی از خدا داشته باشیم، آن بخشنده بی همتا به ما عطا کرده، پس بیندیشیم اگردرخواست داشته باشیم، آیا عنایت نخواهد کرد؟! با اعتماد کامل به خدا و مصلحت شناسی حضرت دوست، دعا و درخواست ارزشمند و اثرگزار است.

فقط به خاطر خدا

فقط به خاطر خدا

بارها برای همه ما پیش آمده تصمیم بر انجام کاری گرفته ایم، اما بارها هم بر اراده خود استوار نمانده ایم. حال این اراده، انجام مستمر یک فضیلت یا ترک همیشگی یک رذیلت بوده. واقعا دلیل آن چیست؟آیا نسبت به نیروی ارادی خودمان شناخت نداریم: نیرویی که به مثابه معجزه خرق آور و شگفت انگیز است یا آن که نسبت به منفعت ها و یا ضررهای خود آن کار نا آگاه یا غافلیم؟
به نظر می رسد هیچ کدام از این دلایل نمی تواند انسان را به طور مداوم مصمم نگه دارد، اما آن چیزی که تاثیر فوق العاده ای بر پیوستگی عزم بر انجام یا ترک کاری دارد و باعث می شود انگیزه ها همیشه در اوج بماند، به خاطر خدابودن است. مثلا اگربر ترک گناهی نظیرغیبت کردن مصر هستیم، فقط دل سپردن به دستور الهی است و چون خدا فرموده گناه است،آن را ترک کرده ایم.باتحلیل بیشتر چون عظمت و بزرگی خدا در نظرمان جلوه نموده، بارغبت دستوراتش را اطاعت می کنیم و به هیچ تمایل نداریم برخدای مهربان عزیزمان تجری نموده،گناه کنیم.
دریک کلام: بهترین انگیزه انجام یاترک کار،خداست.