دین دار به جهان پیرامونی و پدیده های اطراف و اتفاقات روزمره، از زاویه الهی و دینی می نگرد.
او در جریانات زندگی دست خدا را حس می کند و تجلی حضور خدا را همیشه درمی یابد.
دین دار به جهان پیرامونی و پدیده های اطراف و اتفاقات روزمره، از زاویه الهی و دینی می نگرد.
او در جریانات زندگی دست خدا را حس می کند و تجلی حضور خدا را همیشه درمی یابد.
3. دین داری ملازم با عقل گرایی است.
انسان دین دار، عاقل است و هرچه دین داری اش بیشتر است، عاقل تر است. چنین نیست که دین داری بالا مساوی با کوته بینی باشد. عقل یکی از منابع کشف و شناخت مسائل دینی است.
به تعبیر استاد معظم علامه جوادی آملی، دین دارای دو منبع کشف است: یعنی از دو راه می توان به فهم مسائل دینی دست یافت: نقل(آیات قرآن و روایات معصومین علیهم السلام) و عقل
2. دین ورزی شامل هر دو جنبه هسته وپوسته(گوهر و صدف) (ظاهر و باطن) دین است.
این که فقط افکار و اعتقادات ما مثبت و ارزشی باشد، کافی نیست، بلکه باید عمل انسان هم دینی و مثبت باشد. دین دار در عین حال که ژرف اندیش و روشن فکر است، به ظواهر دینی(که صحیح و مشروع باشد) نیز پای بند است. دین دار عمیق می اندیشد، دقیق رفتار می کند.
انسان هایی که فقط به ظواهر دینی توجه می کنند،با چند شبهه علمی-اعتقادی عوض می شوند. انسان هایی که فقط به باطن توجه می کنند و ظاهر دینی برایشان ملاک نیست، شاید اما به به باطن هم توجه ندارند.(از کوزه همان برون تراود که در اوست.)
اصول اخلاقی دین ورزی :
آگاهی و شناخت
دین دار به دنبال علم و دانش، و معرفت است. لازمه دین ورزی، در اولین مرحله، شناخت اصول و مسائل مهم دین است. کسی که نسبت به اصل دین شناخت نداشته باشد، چگونه می خواهد دین ورزی داشته باشد. اگر چه اصول و مبانی و مسائل دینی، طرح مباحث متنوع و متعددی را می طلبد، در عین حال شناخت چیستی دین، جزو اولین موارد اخلاقی است که یک دین دار باید به دنبال آن باشد.
بند اول: دین چیست؟
دین یعنی سبک زندگی. دین برنامه ای است برای خوشبختی انسان . حال این دین می تواند الهی باشد یا بشری. اگر دین بشری باشد، یعنی آورنده آن یک انسان است و محدوده خوشبختی آن، منحصر در دنیاست.ولی دین الهی فراتر و گسترده تر است.
دین الهی چیست؟
برنامه ای(مجموعه ای از اعتقادات، اخلاقیات، و قوانین)است که از طرف خداوند متعال برای هدایت و سعادت انسان ، در دنیا و آخرت آمده است.
بند دوم: تفاوت دین الهی با غیر الهی: دین الهی از زمان حضرت آدم تا آخرین انسان، یکی است، ولی دین های غیر الهی و دین های بشری گوناگون و مختلف بوده اند.
بند سوم: دین شامل اصول و فروع است.
اصول دینی شامل وحدانیت الهی ، جهان ابدی، پیام رسان و پیام آور دینی، وحی، کتاب، ولی و وصی و خلیفه الله و امامت، عالک غیب، عدالت و... است
فروع دین همان شریعت است و شریعت یعنی روش و راهی که بر اساس دین الهی و بر اساس مصالح امت های مختلف بیان شده است.
زندگی انسان بدون دو واژه اخلاق و دین، بی معنا و پوچ است و بالاتر آن که همراهی هر دو جنبه دین و اخلاق، هویت ساز زندگانی آدمی است و خوشبختی می آورد. نه اخلاق بدون دین ارزش والا خواهد داشت و نه دین بدون اخلاق، دین حقیقی خواهد بود.
بحث مورد نظر در قسمت دوم است که انسان دین دار باید اخلاقی زندگی کند و گرنه او به واقعیت دین دست نیافته است. به همین جهت است که پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت، رسول الله الاعظم فرموده است که من برای تمام نمودن مکارم اخلاقی مبعوث شده ام.