غایت گرایی+کمال
گرایی(قرب الهی که امری وجودی است)
1.کمال ملازم باسعادت
2.مفاهیم و تعابیراخلاقی،حکایت گرواقع و حاکی ازرابطه واقعی میان غایت و مسیرندکه رابطه
فوق بامقایسه غایت، این فعل ضرورت بالقیاس الی الغیرپیداکرده است.
3.بررسی و نقد:
حقیقت انشاازبین می رود.
باید و الزام ازبین می رود.فشار و بایدآغازین وجودندارد.همان میل درونی
موردنظرهیوم است.
نظریه اخلاقی علامه طباطبایی در باب الزام اخلاقی
1. ادراکات
اعتباری:ذهنی و قراردادی.غیرمنطقی و عدم ارزش صدق.قابل تغییر.نداشتن ما به ازای
خارجی
2.طبق اصل انطباق بامحیط که اصلی زیست شناختی است، سعی انسان برانطباق خویش بامحیط
پیرامونی درافعال ارادی وخردمندانه است.
3.انسان درانطباق بامحیط، به دنبال غایت است و غایت، سعادت اوست.در این بین
ادراکات اعتباری که جزئی از افکارست،نسبتی برای انسان بامحیط برقرارمی کند تا به
غایت و سعادت برسد.
4.تعبیردیگر:در هر عمل ارادی اندیشه های اعتباری وجود دارد.
انسان ابتدا غایت و مطلوب را درنظرمی گیرد، برای رسیدن به امیالش نیازمند وسیله
است.
غایت و افعال همان هدف و وسیله است.
5.میل(به غذا).فعل(خوردن غذا).ایجادکردن ذهن(باید غذا بخورم)
سومی همان ادراکات اعتباری است.
مقاله ششم روش رئالیسم علامه.
نقدوبررسی:بایدازسنخ انفسی است، تادرک نشود، نیست.
این بایدضرورتی نداشت.خودمیل به غایت می رساند.بنابراین اعتبار لغو است.
کسی به خودش امرنمی کند.در امر استعلاست.
امام علی علیه السلام درحکمت140(فیض الاسلام) به مسئله زبان و گفتار آدمی اشاره می‌کند، در عین حال مقصود حضرت، شخصیت پنهانی و تفکرات انسانی است که با بیان سخنان آشکار می‌شود.
امام می‌فرماید: آدمی در زیر زبان خویش پنهان است از این سخن مولا فهمیده می‌شود هر انسانی یک شخصیت درونی دارد که با تکلم و سخن‌گفتن، آن شخصیت درونی را آشکار می‌سازد و در معرض نظر دیگران قرار می‌دهد.آن شخصیت درونی او همان افکار، اعتقادات و خطورات ذهنی اوست که گاهی با قصد و توجه، آنها را بروز می‌دهد و گاهی بدون توجه و تنها از سرِ عادت، مسائلی که در باطن او گذشته است، در ظاهر بر ربان می‌آورد.
هم چنین از آنجا که زبان، ابزار قلب است، نباید رها شود و باید در آن کنترل صورت گیرد؛ قطعاً زبان به عنوانی یکی از اعضای مهم وجود انسان هم می‌تواند آدمی را به سمت صواب و ثواب به پیش ببرد و هم می‌تواند او را در دام گناهان مختلفی نظیر دشنام، غیبت، تهمت، دروغ، لغو و سایر گناهان اسیر نماید. پس زبان نیازمند کنترل است و اصولاً پیام حضرت از این که فرمود: انسان زیر زبان خویش نهفته شده، آن است که بر زبان خود مسلط شود و تقوای گفتار پبشه سازد.
در حکمت141 نهج البلاغه، سخن از قدر و منزلت انسان است؛ انسانی که مقام عظیمی در خلقت دارد و باید جایگاه خویش را بشناسد؛ زیرا اگر منزلت والای خود را بداند، همتش برای رسیدن به قله‌های کمال افزایش می‌یابد.
از طرفی اگر کمالات و ظرفیت‌های وجودی‌اش را نشناسد، همت او در راه کرامت نفس صرف نمی‌شود و همین باعث نابودی و هلاکتش در دنیا و آخرت می‌گردد.
امام علی علیه السلام در حکمت نورانی 146خشنودی به انجام یک کار را همانند انجام همان کار می‌داند؛ هر چند که خودش انجام نداده باشد. سپس حضرت به شرکت در مجلس گناه تصریح می‌کند که شرکت در مجلس گناه، دو گناه دارد؛ یکی انجام گناه و دیگری رضایت به انجام گناه. البته باید توجه داشت رضایت به عمل انجام شده با فکر گناه، متفاوت است. و فکر گناه، گناه نیست.