در حکمت141 نهج البلاغه، سخن از قدر و منزلت انسان است؛ انسانی که مقام عظیمی در خلقت دارد و باید جایگاه خویش را بشناسد؛ زیرا اگر منزلت والای خود را بداند، همتش برای رسیدن به قله‌های کمال افزایش می‌یابد.
از طرفی اگر کمالات و ظرفیت‌های وجودی‌اش را نشناسد، همت او در راه کرامت نفس صرف نمی‌شود و همین باعث نابودی و هلاکتش در دنیا و آخرت می‌گردد.