طبق آموزه های
قرآن، وقتی انسان کارمثبت و خیری انجام می دهد، توفیق انجامش ازطرف خداوند است اما
کار شر ومنفی از طرف خود انسان است.
یکی از برکات و توفیقات ملت ایران، وجود امامزادگان و ایجاد حس معنوی است.
به راستی اگر امامزادگان در ایران نبودند، چه می شد...
ضرب المثل
معروفی است که می گوید: بسیار سفرباید تا پخته شود خامی. واقعا سفر، کوله باری از
تجربه را نصیب انسان می کند.
سفر دستاوردهای زیادی دارد، مثل: عبرت گیری از گذشتگان، آشنایی با آداب و رسوم
مردم مختلف، تغییر روحیه و...
البته اما این ها سفرهای بیرونی و سیاحت های آفاقی است. سفر دیگری نیز وجود دارد
به نام سفر درونی و انفسی. خوشا به حال کسانی که درکنار سفر آفاقی، سیر انفسی هم
دارند و بامراجعه مستمر و همیشگی به خویشتن،فرآیند خودشناسی پیوسته دارند و از این
رهگذر خدای خویش را شناخت پیدا می کنند.
اگر لذت معارف الهی را در اندیشه و عمل بچشیم و شامه
دل باز شود، آن گاه بوی بد ریاست طلبی، ثروت اندوزی، تکاثر، شهرت خواهی، حب جاه،
مدح و ستایش و کرنش به مشام ما خواهد رسید. البته طبق آموزه ها و گزاره های قرآن و
حدیث هرکس به چنین جایگاهی نائل شد، رازش با خدا خواهد ماند و " مصلحت نیست
که از پرده برون افتد راز" مگر آن که خدا صلاح بداند. مثل زمانی که یعقوب
علیه السلام از هشتادفرسنگی بوی یوسف علیه السلام را استشمام کرد و اطرافیان را
آگاه نمود/یوسف،94/
خوشا به حال روشن ضمیران معطر دل.
طبق روایات استغفار این قدرت را دارد که به واسطه معطر نمودن قلب و چشاندن بوی بد
گناه، انسان را از ترغیب شدن به سوی بدی ها پرهیز می دارد
باور این که
باید همه امورات خویش را به خدا بسپاریم، زمانی طولانی می برد، اما آدمهایی که
درمقام عمل به چنین جایگاهی می رسند، مقام ارزشمندی نزد پروردگارشان دارند.حال
آنها این بیت شعر بازآفرینی شده است که می گوید:
رشته ای برگردنم افکنده دوست
دوست دارم هرچه خاطرخواه اوست.
گفته شده گستره کاربرد واژگانی یک نویسنده بر پویایی و یا ایستایی اندیشه ورزی او دلالت می کند. ادعای کنونی مطلوب به نظر می رسد و چون هر نویسنده ای باآثارخود ناخودآگاه درمعرض ارزیابی دیگران قرار می گیرد، اگر به مرور زمان دامنه لغات و اصطلاحاتش رو به فزونی باشد، نیروی فکری او پویاتر شده است.عکس آن هم گویا صحیح می نماید.