چند پرسش
۱. نفس حتما باید با یک قالب باشد، قالب نفس در این دنیا همین بدن مادی است. در برزخ باچیست و در آخرت با چیست؟
۲. ارتباط عالم مثال که فلاسفه می گویند با بحث طینت و بدن برزخی که روایات گفنه شده چیست؟
۳. بحث دی ان ای در پزشکی و ارتباط آن با طینت در چیست؟
۴. این که روایات می گویند نفس اماره با انسان سر جنگ دارد، یا می گوید نفس لوامه پس از گناه ملامت می کند، و... آیا دلیل بر این است که چند تا نفس در ما وجود دارد؟
در متون دینی براس نفس تعابیر متفاوتی گفته شده
نفس اماره
نفس لوامه
نفس مطمئنه راضیه مرضیه
زمانی که نفس به کارهای غیر معقول و به گناه دستور دهد، نفس اماره گفته می شود.
در اینجا گاه نفس به مرحله ای می رسد که خودش شیطان است. یعنی علاوه بر این که خودش به خودش دستور گناه و سرکشی می دهد(اماره بالسوء) نفوس دیگر را هم می فریبد و به گناه می کشاند. در اینجا خودش شیطان است. (شیاطین انس)
زمانی که انسان گناه می کند ولی پس از گناه پشیمان می گردد و به ملامت خود می پردازد، منابع دینی از آن به نفس لوامه یاد کرده اند.
برخی نفوس چنان رشد می کنند و به کمال می رسند که گفته می شود نفس مطمئنه و به مرحله ای می رسند که گفته می شود نفس راضیه یعنی راضی است به رضای خدا. و چنان غرق در رضایت الهی می گردند که خدا هم از آنها رضایت کامل دارد. مقام محب و محبوب، و عاشق و معشوق حقیقی همین جاست که در یکدیگر ذوب می شوند.
سعی کنیم نو اندیش دینی باشیم.
منظور از نو اندیشی دینی، روشنفکری غربی نیست، بلکه منظور آن است که در مباحث دینی همانگونه که ملاک ما نظریات غربی. نباید باشد، همین طور نباید متعصبانه از مباحث فلسفی و. . که با تصریح آیات منافات دارند، دفاع نمود.
بلکه نو اندیشی دینی یعنی فارغ از تمام نظریه های همه دانش ها از محضر خود قرآن کریم و روایات به فهم متون دینی اهتمام داشته باشیم.
این مطلب به هیچ وجه با اخباری گری یکسان نیست.
جنبه مثبت قاعده:
آنچه را دوست داری دیگران نسبت به تو انجام دهند، تو نیز نسبت به دیگران انجام بده.
جنبه منفی قاعده:
آنچه بر خود نمی پسندی بر دیگران هم مپسند.
این قاعده به صورت فراوان و با گونه های مختلف در روایات نقل شده است
علم آن قدر در منابع دینی ارزشمند معرفی شده که جایگاه انسان به واسطه چگونگی به کارگیری علم معین می شود.
هر چه انسان بر دانش خویش بیفزاید، رهبری و مدیریت او بر شئون مختلف زندگی بیشتر می شود.
هر دانشی که انسان فرا می گیرد، در رفتار او متجلی می شود.