انسان، موجودی پیچیده و به تعبیر عرفا جهان بزرگ است. او در عین داشتن قوای طبیعی و غرائز حیوانی، از نیروها و توانایی هایی برخوردار است که نقطه متمایزکننده او از تمام آفریدگان است. با این وجود البته اما وی به حداقل توانایی ها و بهره مندی های خویش اکتفا کرده، معمولا زندگی اش بر خواست های طبیعی و غرائز می چرخد.هرگاه غریزه به او فرمان شهوت یا غضب یا سایر موارد حتی مثبت می دهد، او می پذیرد. اما ارزش انسانی زمانی است که وی از این مرحله فراتر رفته، حق انتخاب خویش را بهره مند گردد.متاسفانه ما بیشترجاها بر اساس خواسته های طبیعی و حیوانی خودمان رفتار می کنیم و خود را از اختیار و حق انتخاب که قطعا ما را به کمال می رساند، محروم می کنیم. ارزش انسان به انتخاب و اختیار و تصمیم های ارادی اوست.