دغدغه‌ها و یادداشت‌ها

انسان می‌تواند به مرحله‌ای برسد که محرم اسرار امامان باشد.

قلب‌ها، محل نگهداری علم هستند.

انسان‌ها یا عالم هستند، یا متعلّم و یا کسانی هستند که از نور علم محرومند و با هر بادی به این سو و آن سو می‌روند.

علم، انسان را حفظ می‌کند؛ امّا، انسان، ثروت را حفظ می‌نماید.

مال با انفاق کم می‌شود؛ امّا انتشار علم، آن را زیاد می‌کند.

دست‌پروردگان مال با زوال مال از بین‌ می‌روند برخلاف علم.

علم، مقدّمه دین‌داری است.

علم، حاکم است و مال، محکوم.

ثروت‌اندوزان، هلاک می‌شوند، ولی دانشمندان تا دنیا برقرار است، زنده‌اند.

به هر اندازه که انسان‌ها ظرفیت وجودی خویش را بالا برند، به همان میزان از علم امامان، بهره‌مند می شوند.

ملاکِ لیاقت داشتن برای کسب علوم امامان؟عهم؟، فقط تیزهوشی نیست، بلکه امانت داری نسبت به علوم الهی است.

فرمانبرداران بی‌بصیرت و تردیدپذیر نیز قابلیت معارف الهی را ندارند.

شهوت‌رانان کم‌ اراده و مال‌اندوزان دور از دین، نیز لیاقت کسب علوم امامان؟عهم؟ را ندارند.

برخی از عوامل کنترل شهوت عبارتند از: یاد مرگ، تقوا و زهد، خودآگاهی و اشتیاق به بهشت.

امامان؟عهم؟، برای انتقال علوم خویش به دیگران اشتیاق فراوان داشتند، امّا افراد شایسته را نمی‌یافتند و تنها امامان بعد از خویش را شایسته کسب کامل این علوم، می‌دانستند و این علوم را به آنها منتقل نمودند.

برخی از ویژگی‌ علم امامان عبارت است از اینکه آنها معادن علم و چشمه‌های حکمت هستند. ایشان گنجینه‌های دانش خداوند می‌باشند. آن بزرگواران، حیات علم هستند و به آن، زندگی می‌بخشند. امامان؟ع؟ دروازه‌های علم و حکمت هستند. علم حقیقی بر امامان وارد می‌شود.