1. هدایتگری امام معصوم با سایر هدایتها متفاوت است. امام معصوم مسئولیت دارد دست امت را بگیرد و آنها را به سرمنزل مقصود رهنمون سازد.
2. وقتی راه های هدایت از بیراهههای گمراهی کاملاً مشخص است، باید نکوهش و نفرین نمود کسانی را که با دیدن راه به بیراههها قدم مینهند.
3. بر اساس ظاهر مسلمانان و دینداری آنها حفظ احترام آنها واجب است و تا زمانی که افکار و نیتهایشان علنی شده نمیتوان آنها را محکوم کرد.
4. خلوص نیت و تقوای الهی به انسانها روشنبینی و بصیرت میدهد و آنها را در فتنهها و غوغا سالاریها به دام نمیاندازد.
5. امام خود صراط مستقیم است.
6. اگر چه تقابل حق و باطل همیشگی
است اما همیشه در تقابل علنی، حق پیروز بوده و باطل همچون کف روی آب زائل شده است.