دغدغه‌ها و یادداشت‌ها

اشرافی گران دو گروه هستند : اول گروهی که مال و ثروت خود را از راه مشروع و از طریق ارث، تلاش و زحمات شخصی ، کسب علم و دانش و رسیدن به  مقام و جایگاه تخصصی و حرفه ای  به دست آورده اند،  ولی در به کارگیری و استفاده از این امکانات مادی و دنیوی فخر می فروشند و تمکن و تمول خود را مایه مباهات تلقی می کنند . گروه دوم کسانی هستند که ثروت های مورد استفاده در اشرافی گری آنها، متعلق به خودشان نبوده و از طریق مشروع حاصل نشده است، بلکه از راه های رانت ، دست درازی و غارت بیت المال ، کسب مال غیر ، معاملات غیر شرعی با سود های زیاد و غیر واقعی ، احتکار کالاهای خلق ، سوء استفاده از قدرت و سایر طرق غیر شرعی و غیر قانونی دیگر اموال و دارائی هایی خود را غاصبانه و ظالمانه تصرف و تملک کرده اند. هر دو صورت ، جزو اشرافی گری و داخل در تعریف اشرافیت مذموم است؛ زیرا حتی حالت اول به خاطر اسراف ، فخر فروشی ، تحقیر ، آزردگی و رنجش و غصه فقراء و محرومین ناپسند است. نکوهش همه جانبه گروه دوم هم نیازمند توضیح بیشتر نیست.