صواب یا ثواب

انسان های آگاه بیشتر به دنبال صواب کار هستند تا به دنبال ثواب کار.

تذکر، تکرار و یادآوری

گاه انسان نیاز به معرفت و شناخت جدید ندارد، بلکه یادآوری امور گذشته او را از غفلت و خود فراموشی بیدار می کند

گذری بر نظریه اخلاقی حق گروی /قسمت(2)

طبق دیدگاه حق گروی، اسلام به اندازه ظرفیت مخاطبان تمام مبانی پیش گفته را اخلاقی می داند و برای مراتب مذکور، ترتب و ترتیب قائل است، یعنی برخی انسان با مبنای خودگروی زیست اخلاقی خواهند داشت و برخی دیگر با مراتب والاتر.
بر اساس این دیدگاه، مبناهای اخلاقی قابل ارتقا و تغییرند و به عنوان مثال، یک انسان اخلاقی خودگرا می تواند به انسان اخلاقی دیگرگرا ارتقا یابد. والاترین ترکیب در این دیدگاه، حق گروی، فضیلت گروی وظیفه نگر است.

گذری بر نظریه اخلاقی حق گروی

ارائه دهنده این نظریه، استاد محترم جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر صادقی است.
ایشان معتقد است طبق تحلیل های عقلی و بر اساس آیات قرآن و روایات معصومین، نمی توان صرفا یک مبنای اخلاقی را اتخاذ کرد: زیرا در اسلام به تناسب مخاطبان، مبناهای اخلاقی رایج وجود دارد;چه خودگرایی، یا دیگر گرایی، یا همه گرایی، و چه وظیفه گرایی، و چه فضیلت گرایی.
این چنین نیست که اگر کسی نیت خودگروانه داشته باشد، اعمالش از دایره اخلاق بیرون باشد و هم چنین سایر موارد.

علی قدر عقولهم

پیامبران مبعوث شده اند تا به اندازه ظرفیت عقلی مردم با آنها سخن بگویند.
نکات:
1. بیشتر از ظرفیت عقول سخن گفتن صحیح نیست.
2. کمتر از آن هم اثربخش نیست.
3. سخن بر سر تفکر نیست، بلکه بر سر عقل است. گویا این عقل است که جنبه پذیرش دینی دارد، نه فکر.
4. بنابراین گویا اقناع و اقتناع در دین بر محور عقل است"نیازمند تامل بیشتر"
5. از این که پیامبران برای اقناع عقول آمده اند، می توان بر جنبه الهی بودن و دینی بودن عقل تاکید کرد