مقایسه نقش رهبری علما در نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی

نهضت مشروطیت و انقلاب اسلامی دو جریان مکمل همدیگر بودند؛ در واقع انقلاب اسلامی تداوم همان نهضتی است که سال ها قبل، علمای مشروطیت – اعم از مشروطه خواهان و مشروعه طلبان – خواستار آن بودند. با این تفاوت که علما و مخصوصاً حضرت امام در نهضت اسلامی خود اشتباهات مشروطه را تکرار نکردند. بلکه از تجربه تلخ آنها درس گرفتند و با شناخت وضعیت موجود، انقلاب اسلامی را به ثمر رساندند.

این دو نهضت بزرگ علما در طول تاریخ ایران دارای یک سری شباهت ها و یک سری تفاوت ها و امتیازات بر یکدیگر هستند که به بعضی از آنها اشاره خواهد شد.

تنها خدا باقی است

گاهی که کمی عمیق می اندیشیم، می بینیم گذر زمان همه چیز را با خود می برد; اطرافیانمان را، موقعیت ها و فرصت هایمان را، و افکار و گفتار و رفتارمان را.
تنها خداست که باقی می ماند: زیرا او آفریننده زمان و ماورای آن است.

صوت دیجیتالی اباصالح

 

خدایا ما همچنان منتظریم؛ آیا هنوز لحظه باران نرسیده است؟

علامه طباطبایی و گفتن « نمی دانم»

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به احوالات علامه طباطبایی(ره)، ابراز داشتند: ما یک مرتبه هم از مرحوم علامه طباطبایی(ره) کلمه «أنا» را نشنیدیم؛ اما کلمه «نمی دانم» را فراوان بیان کرده اند.

ایشان خاطرنشان ساختند: در اینجا کلمه «نمی دانم»، فخر است و معلوم می شود که این انسان، واقع بین و واقع گراست.

معظم له تصریح کردند: گفتن کلمه نمی دانم، اشکالی بر انسان نیست؛ بلکه از محاسن می باشد.

رابطه بین فکر و عمل

بین افکار، گفتار و رفتار رابطه چرخشی وجود دارد، هم افکار در رفتار اثر مستقیم دارند و هم رفتار و سبک زندگی در نحوه تفکر تاثیر می گذارد.