ظریفی می گفت
خمس درجهت فایده فردی و اجتماعی، شباهت عجیبی باجریان خون دارد. خون وقتی زیادی
داخل بدن است،غلظت پیداکرده، مضرخواهدبود و امراض گوناگونی درپی دارد.اعطای خون به
دیگران دو دستاوردمهم نصیب می سازد:یکی،جریان آزاد خون و کسب سلامتی. دیگری بهره
مندی نیازمندان به خون.
خمس نیز همین حالت راداراست.هم اموال فرد از وضعیت شبهه ناک یاحرام خارج می شود و
هم سایر مردم بهره مند می گردند.
شاید ادعایی بسا بزرگ باشد و قائلش بسی حقیر،اما گوینده معتقد است همانطور که فلسفه اسلامی درطول حیات خویش دارای سه دوره اساسی سینوی، اشراقی و صدرایی بوده و اکنون حکمت متعالیه درحال درخشش است، زمانی نه چندان دور خواهد رسید که فلسفه اسلامی بسیار مهذب تر از اکنون و منطبق تام با آیات و روایات خواهد بود و چه بسا بسیاری از"مبانی فلسفی" نیز تغییر یابد، اما هویت فلسفی ازبین نرود. این علم با"علم دینی"درحال تکوین منافاتی نخواهد داشت و در عین حال در آن حل هم نخواهد شد.
معمای اصالت نتیجه گروی یا وظیفه گروی در اخلاق پیوسته اندیشمندان را به دو رویکرد فوق کشانده. موضع نزاع، زمانی خود را می نمایاند که وظیفه و نتیجه درتقابل کامل با یکدیگر بوده، وجه جمعی امکان پذیر نباشد. البته باز هم پاسخ به این پرسش به طور جدی تامل برانگیز است که آیا امکان ندارد نتیجه و وظیفه حتی در یک مصداق هم مقابل هم نباشند و به تعبیری همیشه قابل جمع باشند؟!
امام علی (علیه السلام):
اُذْکُرُوا
انْقِطاعَ الْلَّذَّاتِ وَبَقاءَ التَّبِعاتِ.
سر آمدن خوشى‌ها
و بر جاى ماندن پیامدهاى ناگوار آنها را همواره یاد کنید.
Remember, (when committing sin), that pleasures are fleeting while the consequences remain.
نهج البلاغه، کلمات قصار 433
درتفسیر قرآن و
تبیین روایات و فهم و ترویج متون دینی به دو گونه می توان عمل کرد:یا این که بدون
پیش فرض های ذهنی و با اصول و معیارهای قرآنی_روایی به سراغ متن می رود که حقیقت
را یافته، به هدایت رهنمون می شود و یا آن که می خواهد افکار خویش را بر متن مقدس
تحمیل کند که در این صورت نتایجی را بافته و به بیراهه هایی خطرناک قدم می
گذارد.وادی اول، وادی سلم است و...